Telleman TextielRestauratie

Archeologische wol uit BZN17

 Eind mei 2024 startte een team van maritiem archeologen van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed een aanvullend waarderend onderzoek naar het historische scheepswrak de Burgzand Noord 17, ook wel bekend als het Palmhoutwrak. In dit wrak werden eerder al talloze unieke textielvondsten gedaan. Dit keer ging het echter niet om zijde, maar behandelde ik bundels van vermoedelijk wollen weefsels in verre gaande staat van degradatie. Aan mij de taak dit zeer zwakke materiaal zo te conserveren, dat het behouden blijft en toegankelijk is voor het verdere onderzoek dat nog gaat komen. Een hele klus. Stap 1 van de behandeling was het zoveel mogelijk verwijderen van sediment en zand afkomstig van de zeebodem. Dit moest voorzichtig gebeuren om te voorkomen dat het afbrokkelende textiel ook wordt weggespoeld.Een continue proces van opletten en aanpassen dus. In samenwerking met de UvA en met mijn collega’s Renate van Oosterhout en Hanneke Kramer, hebben we al het textiel kunnen spoelen. De tweede kritieke stap in het proces was het drogen. Om krimp en vervorming tegen te gaan, is het textiel ingevroren en gevriesdroogd, in plaats van dat het te drogen is neergelegd. Door te vriesdrogen wordt het water door middel van sublimatie uit het textiel verwijderd, dat wil zeggen dat het water niet verdampt, zoals bij nat textiel gebeurd, maar dat het water van de vaste vorm (ijs) naar gasvorm (damp) gaat.In samenwerking met het bedrijf Kunstwacht te Delft kon worden gevriesdroogd, een proces dat drie weken heeft geduurd.

Brieftas Michiel de Ruyter

Dit is een brieftas van Michiel de Ruyter, uit de collectie van het Zeeuws maritiem MuZEEum in Vlissingen. De behandeling van dit object was zeer minimaal. Voorkomen moest worden dat er verder materiaalverlies zou optreden, maar verder is getracht zo min mogelijk moderne materialen toe te voegen. Ook heeft het object een nieuwe steun gekregen waar hij permanent op bewaard wordt.

Behandeling Maritiem Textiel

Een unieke archeologische vondst van zeventiende-eeuwse zijden kledingstukken en talloze fragmenten uit een scheepswrak bij Texel, Nederland, was in 2014 wereldnieuws. Een eerste inventarisatie vond plaats in 2016. Hoewel het grootste deel van de vondst tegen die tijd gedroogd was, bleek er nog een groep fragmenten vochtig te zijn gebleven. Dit was een unieke kans om onderzoek te doen naar de behandelmogelijkheden voor dergelijk textiel. Na het afwegen van alle uitkomsten van het onderzoek, is in 2018 het laatste deel van de collectie behandeld. De behandeling heeft voor transformatie van een diffuse prop textiel tot een verzameling leesbare en voor onderzoek toegankelijke textielfragmenten gezorgd. Er bleken ca. 60 fragmenten te zijn, te herleiden tot ca. 8 verschillende objecten/weefsels. Van sommige weefsels zijn slechts enkele fragmenten aanwezig, van andere weefsels zeer veel.

Nieuwsgierig? Het artikel over mijn onderzoek is via deze link te lezen.

Behandelen van archeologisch textiel, opgedoken bij Texel; Collectie Huis van Hilde te Castricum

Registreren van een lijfje opgedoken bij Texel

Textiel uit Zee, Texel

In 2014 vonden duikers van Duikclub Texel in een nieuw vrijgekomen scheepswrak bij Texel een kist vol textiel. Een belangrijk deel van de opgedoken schat bestaat uit zeventiende eeuwse kostuums. De toegepaste materialen en technieken zijn enorm rijk en gevarieerd. Een maritieme textielvondst van dit formaat is uniek in de wereld. Begin 2016 werd een eerste verkennend onderzoek uitgevoerd door twee Restauratoren in Opleiding (RIO) aan de Universiteit van Amsterdam (UvA). Dankzij dit onderzoek is meer inzicht gekregen in de opgedoken textielcollectie.

Lees meer over deze vondst op het BLOG van Modemuze.

.

Documenteren van japon opgedoken bij Texel